ADEN'in RÜYASI - Semina Coşkun

Çocuğu evden gönderdiğinde nihayet rahatlamıştı. Misafir misafiri istemez söz çok doğruydu. Önder burada misafir olmasına rağmen bu evde misafir istemiyordu. Gerçi gelen giden kimse olmuyordu. Ara sıra ikramlık vermek için gelen çocuklar ya da Hakan amcayla çay içmek için gelen ihtiyarlar hariç. Tekrar yatağına döneceği sırada saatin on bir olduğunu fark etti, bu saatte tekrar yatamazdı. Pazar günleri öğlene kadar yatabilirdi ama şimdi uykusu bölünmüştü, bu yüzden mutfağa gidip kahve için ocağa su koydu. Sonra tuvalete gidip işedi ve yüzüne birkaç avuç soğuk su çarptı. Burada doğal gaz olmadığından sıcak suları yoktu. Bu yüzden banyo ve çamaşır hariç tüm işlerini soğuk suyla yapmak zorundaydılar. Yazın güzel oluyordu ama kışın onları epey zorluyordu. Banyo yapmak için ise yine ocakta büyük tencerelerle su ısıtmak zorunda kalıyorlardı. Birkaç aydır şofben bozuktu ve hakan amca onu tamir ettirecek birilerini bulamamıştı. Okan ise hiç uğraşmak istememişti, ocakta tencerelerle su kaynatmak...

Ne kadar zamandır burada olduğunu bilmiyordu. İfadesinin ardından onu tekrar nezarethaneye sokmuşlardı ve sabah savcıya ifade verecekti. O zamana kadar da burada kalacaktı. Annesi onun avukatlığını yapmıştı ama bu hiçbir işe yaramamıştı. Bir cinayet işlenmişti ve şu an tek şüpheli oydu. Mert’i kendisi öldürmek ve buraya gerçek bir cinayet şüphelisi olarak girmeyi isterdi. En azından boşu boşuna kamaşmış olur, bu berbat yerde geçirdiği zamanın hakkını verirdi. Sahi, onu kim öldürmüştü? Hem de bu kadar temiz bir şekilde, hiçbir iz bırakmadan. Gerçi bir iz olup olmadığını henüz bilmiyordu. Belki de ceset, daha doğrusu parçalar hala incelenmemişti. Ya da incelenmişti ama onun haberi yoktu. Belki de Aden hapse girecek, uzun bir zaman geçtikten sonra gerçek katil bulunacak ve bu sayede Aden’in suçsuz olduğu anlaşılacaktı. Böyle olaylar çok sık oluyordu. Kimi cinayetten, kimi tecavüzden hapse giriyor ama uzun yılar sonra suçsuz oldukları ortaya çıkıyordu. Özgürlüklerine kavuştuklarında da ell...

Bugün hafta sonu olduğundan iki saat fazladan uyumuştu. Herkes sıcacık yatağında uyuyordu ama Önder’in kalkıp ahırla, kümesle ve bahçeyle ilgilenmesi gerekiyordu. Ayrıca bütün gece aralıksız kar yağdığından, bahçenin brandasının üzerinden biriken karları temizlemesi gerekiyordu. Aksi halde brandayı havada tutan tahta çubuklar daha fazla dayanamayarak kırılacak ve zaten ölü olan bitkileri tamamen yok edecekti. Bu onun pek umurunda olmasa da hakan amca için önemliydi. Bu köy yerinde tek yaşama sebebi bitkileri ve hayvanlarıydı, onlar da olmasa burada başka ne yapacaktı ki? Vücudunu hareket ettirmek, düşünmek ve bir işe yaramak için başka ne yapacaktı? Her büyük insan gibi o da ölmeden önce arkasında bir iz bırakmak istiyordu. Ama bunu ya yanlış anlamıştı ya da yaşlılıktan dolayı bunun anlamını unutmuş ve kendi kendine bir şey uydurmuştu. Ölmeden önce arkasında ölü bitkiler ve kimse ilgilenmese bile doğada yaşayacak olan birkaç hayvan bırakmak istiyordu. Oysa ki büyük insanlar öldükten so...

Evden iki kişi çıktı ve kapının önündeki araca bindi. Araç onların evlerine yaklaştı ve evin yanından geçip gitti. Sonra karşıdaki evin ışıkları kapandı ve ev karanlığa gömüldü. Aracın ön yolcu koltuğunda oturan kişinin bir kadın olduğunu anlamıştı. Hakan amcanın torunuydu. Ama onu en son ne zaman gördüğünü hatırlamıyordu. Yolda görse tanımazdı. Onun bir polis memuru olduğunu duymuştu. Hala mesleğini yapıp yapmadığını bilmiyordu. Ama Önder neden orada yaşıyordu, onlarla aralarında ne gibi bir bağlantı vardı bilmiyordu. Aden’in o evdekilerle pek samimiyeti yoktu. Bora, Okan ile daha samimiydi ama buraya en son geldiklerinde, annesinin Hakan amcaya yaptığı saygısızlıktan sonra onlarla tüm bağlarını koparmışlardı. Şimdi de babası onlarla konuşmalarını ve görüşmelerini tamamen yasaklamıştı. Hakan amca annesine neden köyde yatıya kalmadığını sorduğunda, annesi ona burada kalıp onlar gibi küflenmek istemediğini söylemişti. Annesinin bu sözünden sonra Okan ona çok sert bir karşılık vermişti. ...

Doktorun odasının boş olduğunu öğrenince kapıyı çalıp açtı ve başını içeri uzattı. İçeri girip girmemek konusunda kararsızdı. Artık ona ihtiyaç duymuyordu. Ama onunla uzun zamandır görüşüyorlardı. Önder için öyle olmasa da Reyhan doktor onu artık bir hastası olarak değil, arkadaşı olarak görüyordu. Son bir aydır ona ihtiyaç duyduğu için değil, onunla artık görüşmesine gerek olmadığını bir türlü söyleyemediği için geliyordu. Bunu hem onu kırmaktan çekindiğinden dolayı hem de hala iyileşmediği, bir psikiyatrist ile görüşüp ilaç tedavisine başlaması gerektiği konusundaki konuşmalarını dinlememek için söyleyemiyordu. İçeri girip kapıyı kapattı. Artık ayakları buraya kendiliğinden geliyordu, tamamen alışkanlıktan. Bazı alışkanlıkları değiştirmeden hayatında hiçbir şeyi değiştiremezdi. Hem buraya gelmeye devam ettikçe insanlara iyileştiğini nasıl kanıtlayacaktı ki? Okan ile babası onun ilk zamanlardan daha iyi olduğunu söylüyordu ama doktorunu buna bir türlü ikna edemiyordu. Burası belediyey...