ADEN'in RÜYASI - Semina Coşkun

Yemekleri ocağa koyup pişmeye bıraktı. Şehre gidip Okan’ı işten alması gerekiyordu. Hakan amcayı ocaktaki yemeğe bakması için tembihledikten sonra üzerine montunu ve atkısını alıp evden çıktı. Hava henüz yeni kararmaya başlamıştı. Aracına doğru ilerlerken dışarıda bir hareketlilik fark etti. Yaklaşık elli metre ilerideki boş evin önünde bir nakliye kamyonu, iki tane de JEEP vardı. Merakla ne olduğunu anlamaya çalışırken Hakan amcanın sesini duydu. “Yemeğin altını ne zaman kapatayım?” Önder ona kaçamak bir bakış attıktan sonra tekrar karşıya döndü. “Yirmi dakika sonra kapatabilirsin, fazla pişerse dağılır. Bunlar kim, ne için gelmişler?” “Onlar mı? Mahmut’un kızıyla torunları. Ah... Damadı da gelmiş. Bu kamyon neden gelmiş acaba?” diye geveleyerek, onun yanına yaklaştı Hakan amca. “Normalde yazın gelirlerdi, sadece çocuklar kalır bir hafta sonra giderlerdi. Onları uzun zamandır ilk kez görüyorum.” “Neden? Geçtiğimiz yaz gelmediler mi?” “Hayır. Mahmut ile karısı öldükten sonra bir daha ...

Gözlerini açar açmaz yataktan fırladı. Ayakta, olduğu yerde öylece kala kaldı. Etrafına bakarak önce nerede olduğunu, sonra da biraz önce neler olduğunu algılamaya çalıştı. Derin derin nefes alıp veriyor, aynı anda boğazını tutuyordu. Sanki biri uzun süre boğazını sıkmış, onu nefessiz bırakmıştı. Ama kaldığı odada onu boğacak kimse yoktu. Odada sadece erkek kardeşi vardı, o da uykudaydı. Hızla pencereye yönelip camı açtı ve derin derin buz gibi ve temiz havayı soludu. Bu onu yavaş yavaş kendine getirmeye başlamıştı. Artık neler olduğunu algılayabiliyordu. Polislerin onları yerleştirdiği pansiyondaydı ve biraz önce yaşadığını sadığı şey aslında bir kabustu. Bunu hemen yazmalıydı ama yanında hiçbir şey yoktu. Evleri polis tarafından hala mühürlü olduğundan henüz evlerine girememiş, hiçbir eşyalarını alamamışlardı. Babası bugün izin alacak ve annesiyle beraber eve giderek bazı kişisel eşyaları alacaklardı. Aden’de onlarla gitmek için yalvarmış, güçlükle izin alabilmişti. Çünkü defteri oda...

Hava zifiri karanlıktı. Sabahın bu saatlerinde dışarısı çok soğuk oluyordu. Şu an sıcaklı -5 dereceyi gösteriyordu. Eskiden bu saatlerde uyanmak ve dışarı çıkmak ona tam bir işkence gibi geliyordu. Üstelik burada sadece bir ilk bahar, bir yaz ve bir son bahar geçirmişti. O zamanlar hava bu kadar soğuk değildi. Burada geçirdiği ilk kışıydı. Buna alışması epey zaman almıştı. Gerçi tam anlamıyla alışmış sayılmazdı, hala zorlanıyordu. Üzerini sıkı sıkı giyinip mutfakta bulunan arka kapıya gitti. Kapının yanında bulunan düğmeyi açarak kümesin ışıklarını yaktı ve kapının önünde duran kümes ayakkabılarını giydi. Sonra kapının kilidini açıp kapıyı araladı ve kümese girdi. Tavuklar uyanmışlardı ama hala yerlerinde yatıyorlardı. İki horoz ise oradan oraya dolanıyor, tavukları dürtükleyip duruyorlardı. Muhtemelen yumurtlamışlardı, aksi halde bu şekilde yerlerinde durmazlardı, onlar tembel hayvan değillerdi. Önder tavuklardan birinin yanına yaklaşıp, iki eliyle nazik bir şekilde kavradı ve yukarı ...

Polisler bir süre kalmaları için onları bir pansiyona yerleştirmişlerdi. Kendileri kalacak bir yer ayarladıklarında oradan ayrılmak zorundaydılar. Bu yüzden işleri hızlandırmaya çalışıyorlardı. Zararlarını karşılamak, düzgün bir ev tutmak ve kül olan eşyalarının yerine yenilerini almak için çoktan araştırmaya başlamışlardı. Bankadaki paralarının tamamını bu iş için kullanamazlardı, yoksa ellerinde hiçbir şey kalmayacaktı. Neyse ki tüm paralarını evlerinde saklamıyorlardı, aksi halde paraları yanıp kül olacaktı. Evi yeniden dizayn etmek için sigorta parasını kullanacaklardı. Yangın, su baskını, hırsızlık gibi birçok olumsuz durumu kapsayan sigortaları vardı ve bu onların gerçek anlamda hayatlarını kurtaracaktı. Annesiyle babası, onu kardeşiyle beraber pansiyonda bırakıp sigorta şirketine gitmek istemişler ama Aden orada konuşulacakları merak ettiğinden, onarla beraber gitmek istemişti. Bora’yı pansiyonda tek başına bırakarak gitmeye karar verdiler. Ama bundan önce bir giyim mağazasına g...

Okan’ı aldıktan sonra akşam yemeği almak için bir pizza dükkanına uğradılar. Akşam yemeklerini Önder olmadan önce yaşlı adam hazırlıyordu ama Önder onlarla beraber yaşamaya başladıktan sonra, bu işi yaşlı adamın elinden almıştı. Yemekleri kendisi hazırlıyordu. Zaten kantinden erken çıktığından dolayı bu onu hiç yormuyor, uğraştırmıyordu. Sadece yemekleri hazırladıktan sonra tekrar şehre gidip Okan’ı almak ve köye geri dönmek biraz yoruyordu o kadar. Psikoloğa gittiği zamanlarda, akşam köye Okan ile beraber döndüklerinden dolayı yemek yapacak fırsatı olmuyordu ve bu günlerde yemeği hazır alıyordu. Tabi parasını Okan’a asla ödetmiyor, ne alıyorlarsa kendisi ödüyordu. Nihayet köye yaklaştıklarında aracı yavaşlattı. Çünkü bu bölgede kar kalınlığı çok fazlaydı ve yol kenarındaki uçurumdan dolayı burada ilerlemek hem zor hem tehlikeliydi. Hava zifiri derecede karanlıktı, yolu yalnızca içinde bulundukları aracın farları aydınlatıyordu. Ama bu farlar, karlarla kaplı orman yolunda önlerini görm...

“Yangını ilk gören siz miydiniz?” “Evet. Ben gördüm.” “Nasıl oldu, bana anlatır mısınız?” “Uyandığımda yanık kokusu alıyordum. Sonra kalkıp odalara baktım, salondaki şifonyerin yandığını gördüm. Söndürmeye çalıştım ama başaramadım. Yangın bütün salonu sarınca evdekileri uyandırmak zorunda kaldım, sonra komşularımız bizi kurtardı.” “Uykunuz hafif midir? nasıl uyandınız?” “Yanık kokusunu alınca uyandım işte.” “Peki şifonyer nasıl yandı sizce? durduk yere yanmış olamaz, öyle değil mi?” Aden gözlerini kapatarak o anı gözünde canlandırmaya çalıştı, sonra şifonyerin üzerindeki şamdanlar aklına geldi. “Şamdanlar vardı, sanırım yangın onlardan çıktı.” “Gecenin üçünde şamdanlar neden yanıyordu? evdeki herkesin uyuduğunu söylediniz.” “Sanırım diyorum memur bey, öyle oldu demiyorum. Ben ne bileyim, öğrenmek bulmak sizin göreviniz değil mi?” Memur, Aden’in söylediği her kelimeyi elindeki deftere yazarken soru bombardımanına devam etti. “Bildiğiniz herhangi bir düşmanınız var mı? Evinize girecek ve...

Karşısındaki gencin tostunu ve meyve suyunu uzatıp parasını aldıktan sonra, sıradaki bir diğer gencin siparişini hazırlamaya koyuldu. Kaşar ve sucuk dolu bir ekmeği daha tost makinasına koyarak, dolaptan kutu kola aldı ve tezgâha bıraktı. Tekrar tost makinasının başına geçtiğinde tezgâhın önündeki birkaç gencin kendi aralarında konuşmalarını duydu. “Dün gece olanları duydunuz mu? Çam sitesinde yangın çıkmış.” dedi içlerinden biri. Diğeri cevapladı. “Hayır duymadım.” “Ben gördüm. Biz karşı blokta oturuyoruz, çok korkunçtu.” diyerek, araya girdi başka bir genç. “Aden’in evi yanmış.” “Sen ciddi misin?” “İnanamıyorum.” “Çok korkunç.” diyerek, aralarında konuşmaya devam etti gençler. Önder onları duymazdan gelerek makinadaki tostu çıkardı ve siparişini bekleyen gence uzattı. Genç çocuk tostunu ve kolasını alıp parasını uzatırken, aynı anda yanındakilerle konuşmasını sürdürdü. “Ölmüş mü kaltak?” “Hayır, hepsi sağ olarak kurtulmuş.” “Orospu!” diye söylendi genç ve Önder’...